Οι Αμερικανοί τρώνε πολύ σιτάρι σε διάφορες μορφές που παράγονται στο εμπόριο. Τα περισσότερα από αυτά έχουν υποστεί επεξεργασία και το πίτουρο, το ενδοσπέρμιο και το μικρόβιο διαχωρίζονται, αφήνοντας το αλεσμένο λευκό θρεπτικά άκυρο λευκό αλεύρι. Η χρήση ολικής αλέσεως είναι πολύ πιο θρεπτική και πλούσια σε φυτικές ίνες, βιταμίνες Β και αντιοξειδωτικά. Γι 'αυτό πολλοί κηπουροί επιλέγουν να μεγαλώσουν τους δικούς τους. Τι θα λέγατε για την καλλιέργεια του δικού σας σκληρού σίτου, για παράδειγμα; Τι είναι ο σκληρός σίτος; Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε πώς να καλλιεργείτε σκληρό σιτάρι και για τη φροντίδα του σκληρού σίτου.
Τι είναι το σκληρό σιτάρι;
Καθώς κατεβαίνετε τα μακαρόνια Μπολονέζ, έχετε σταματήσει ποτέ να αναρωτιέστε τι είναι φτιαγμένο από τα ζυμαρικά; Αν και τα ζυμαρικά μπορούν να παρασκευαστούν από άλλους τύπους σίτου, ο σκληρός σίτος θεωρείται υψηλής ποιότητας για την παραγωγή ζυμαρικών. Σκληρό σιτάρι, Triticum turgidum, χρησιμοποιείται για τα περισσότερα αποξηραμένα ζυμαρικά και κουσκούς καθώς και για ψημένα και επίπεδα ψωμιά σε όλη τη Μέση Ανατολή.
Πληροφορίες για το σκληρό σιτάρι
Το Durum είναι το μόνο είδος τετραπλοειδούς (τέσσερα σύνολα χρωμοσωμάτων) σίτου που καλλιεργείται σήμερα στο εμπόριο. Αναπτύχθηκε μέσω τεχνητής επιλογής από εξημερωμένο σιτάρι emmer που καλλιεργείται στην Κεντρική Ευρώπη και την Εγγύς Ανατολή περίπου το 7.000 π.Χ. Όπως και το σιτάρι emmer, το σκληρό είναι τεντωμένο, που σημαίνει ότι έχει τρίχες.
Στα λατινικά, το Durum σημαίνει «σκληρό» και, πράγματι, το σκληρό σιτάρι είναι το σκληρότερο από όλες τις ποικιλίες σιταριού, που σημαίνει ότι έχει τους σκληρότερους πυρήνες. Είναι ένα ανοιξιάτικο σιτάρι που καλλιεργείται κυρίως στις βόρειες Μεγάλες Πεδιάδες. Ενώ ο σκληρός σίτος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή ψωμιού, χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για την παρασκευή σιμιγδάλι αλεύρι για ζυμαρικά.
Πώς να καλλιεργήσετε σκληρό σιτάρι
Όλοι σκεφτόμαστε στρέμματα κυματίζοντας χωράφια με σιτάρι, αλλά ακόμη και ένα μικρό οικόπεδο μπορεί να συγκεντρώσει τον κηπουρό του σπιτιού αρκετά κόκκους για οικιακή χρήση. Η φύτευση μερικών κιλών σπόρων μπορεί να μετατραπεί σε οκτώ φορές περισσότερο βρώσιμο σιτάρι, οπότε ακόμη και ένα μικρό κομμάτι σιταριού πρέπει να είναι άφθονο για τη μέση οικογένεια.
Το σκληρό σιτάρι, ένα ανοιξιάτικο σιτάρι, θα πρέπει να φυτευτεί όσο γίνεται το έδαφος. Προετοιμάστε μια ηλιόλουστη τοποθεσία το φθινόπωρο όργωμα και στη συνέχεια μέχρι και σπορά τους σπόρους την άνοιξη. Στην ιδανική περίπτωση, το pH του εδάφους πρέπει να είναι ουδέτερο, περίπου 6,4.
Οι σπόροι μπορούν να μεταδοθούν με το χέρι σε ένα μικρό οικόπεδο. Μπορεί ακόμη και να φυτευτεί σε σειρές όπως θα κάνατε με άλλους τύπους καλλιεργειών. Καλύψτε τον σπόρο με τσουγκράνα σε βάθος 1 έως 1 ½ ίντσες (2,5-4 cm.) Και σφίξτε την περιοχή των σπόρων.
Φροντίδα σκληρού σίτου
Μόλις η περιοχή σπαρθεί, δεν υπάρχει πραγματικά τόσο μεγάλη φροντίδα κατά την καλλιέργεια σκληρού σίτου. Απλά φροντίστε να δώσετε στα φυτά μια ίντσα (2,5 εκ.) Νερό την εβδομάδα. Φυσικά, εάν έχετε μια παρατεταμένη ξηρή περίοδο, το νερό πιο συχνά.
Τα φυτά σπέρνονται τόσο κοντά μεταξύ τους ώστε να μεγαλώνει ένα ζιζάνιο, αρκετός χρόνος για να καθίσετε και να θαυμάσετε το δικό σας κυματίζοντας σιτάρι για λίγους μήνες, μέχρι να έρθει η ώρα της συγκομιδής και του αλωνίσματος.
