Εδώ και χρόνια, οι μικροβιομηχανίες μικρών παρτίδων έχουν κυριαρχήσει υπέρτατοι, ενθουσιώδεις λάτρεις της μπύρας με τη σκέψη να φτιάξουν το δικό τους μικρό ζυθοποιείο. Σήμερα, υπάρχουν πολλά πακέτα μπύρας που διατίθενται στην αγορά, αλλά γιατί να μην προχωρήσετε ένα βήμα παραπέρα αναπτύσσοντας το δικό σας βύνη κριθάρι. Στην πραγματικότητα, η διαδικασία παρασκευής μπύρας ξεκινά με τη συγκομιδή κριθαριού για μπύρα και στη συνέχεια τη βύνησή της. Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε πώς να καλλιεργείτε και να συγκομίζετε βύνη μπύρα κριθάρι.
Καλλιέργεια βύνης κριθαριού για μπύρα
Το κριθάρι βύνης έρχεται σε δύο ποικιλίες, δύο σειρές και έξι σειρές, οι οποίες αναφέρονται στον αριθμό σειρών σιτηρών στο κεφάλι του κριθαριού. Το κριθάρι έξι σειρών είναι πολύ μικρότερο, λιγότερο αμυλούχο και πιο ενζυματικό από ό, τι οι δύο σειρές και χρησιμοποιείται για την παραγωγή πολλών μικροβιομηχανιών αμερικανικού τύπου. Το κριθάρι δύο σειρών είναι πτητικό και αμυλούχο και χρησιμοποιείται για μπύρες all-malt.
Κάποτε ήταν ότι οι έξι σειρές καλλιεργήθηκαν πιο συχνά στην Ανατολική Ακτή και στο Midwest ενώ οι δύο σειρές καλλιεργήθηκαν στο ήπιο Βορειοδυτικό Ειρηνικό και τις Μεγάλες Πεδιάδες. Σήμερα, υπάρχουν όλο και περισσότερες κριθάρι δύο σειρών σε ολόκληρη τη χώρα λόγω της εισαγωγής νέων ποικιλιών.
Εάν σας ενδιαφέρει να καλλιεργήσετε κριθάρι βύνης, ξεκινήστε μιλώντας στην τοπική επέκταση συνεργασίας για πληροφορίες σχετικά με τους τύπους κριθαριού που ταιριάζουν καλύτερα στην περιοχή σας. Επίσης, πολλές μικρότερες, τοπικές εταιρείες σπόρων δεν θα έχουν μόνο πληροφορίες αλλά και σπόρους προσαρμοσμένους στην περιοχή.
Πώς να καλλιεργήσετε μπύρα κριθάρι
Η καλλιέργεια και η συγκομιδή βύνης κριθαριού για μπύρα είναι πολύ απλή. Το πρώτο βήμα, αφού επιλέξετε φυσικά τους σπόρους σας, είναι η προετοιμασία του κρεβατιού. Το κριθάρι του αρέσει ένα λεπτό σπορόφυτο που αποτελείται από αργιλώδες έδαφος με χαμηλό pH σε πλήρη ηλιοφάνεια. Τα πάει καλά σε φτωχά εδάφη, αλλά χρειάζεται φωσφόρο και κάλιο, οπότε αν χρειαστεί, τροποποιήστε το έδαφος με φωσφορικό βράχο και χόρτα. Κάντε μια δοκιμή εδάφους για να αναλύσετε επαρκώς τα συστατικά του εδάφους σας εκ των προτέρων.
Μόλις το έδαφος μπορεί να εφαρμοστεί την άνοιξη, σκάψτε το οικόπεδο και προετοιμάστε το έδαφος. Η ποσότητα σπόρου προς σπορά εξαρτάται από την ποικιλία, αλλά ένας κανόνας είναι μια λίβρα (κάτω από ilo κιλό) σπόρου για κάθε 500 τετραγωνικά πόδια (46 τετραγωνικά μέτρα).
Ο ευκολότερος τρόπος για να σπείρετε τους σπόρους είναι να τους διασκορπίσετε (μετάδοση). Προσπαθήστε να απλώσετε το σπόρο όσο το δυνατόν πιο ομοιόμορφα. Αυτό μπορεί να γίνει με το χέρι ή με ένα σπορέα εκπομπής. Μόλις μεταδοθεί ο σπόρος, σκουπίστε ελαφρά στο έδαφος ώστε τα πουλιά να έχουν λιγότερες πιθανότητες να το βρουν.
Τα περισσότερα κριθάρι έξι σειρών είναι αρκετά ανθεκτικά στην ξηρασία, αλλά το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τις δύο σειρές. Κρατήστε το κριθάρι δύο σειρών υγρό. Διατηρήστε την περιοχή γύρω από τη σοδειά όσο το δυνατόν πιο ελεύθερα ζιζάνια. Τα ζιζάνια φιλοξενούν παράσιτα και ασθένειες που μπορούν να επηρεάσουν την καλλιέργεια.
Πώς να μαζέψετε κριθάρι βύνης
Το κριθάρι είναι έτοιμο για συγκομιδή περίπου 90 ημέρες από τη φύτευση. Σε αυτό το σημείο, το άχυρο θα είναι χρυσό και στεγνό, και ο ξεφλουδισμένος πυρήνας θα είναι δύσκολο να οδοντωθεί με ένα νύχι.
Χρησιμοποιήστε ένα ελαφρύ δρεπάνι ή ακόμη και ψαλίδια κήπου για να μαζέψετε το σιτάρι. Καθώς κόβετε το σιτάρι, τοποθετήστε το σε δεσμίδες με τα κεφάλια στραμμένα προς τον ίδιο τρόπο και δέστε τα σε θηκάκια. Συγκεντρώστε 8-10 από αυτά τα δεμένα δέματα και αφήστε τα να στεγνώσουν, με τα περισσότερα όρθια και μερικά τοποθετημένα στην κορυφή. Αφήστε τα να στεγνώσουν στον ήλιο για μία ή δύο εβδομάδες.
Μόλις στεγνώσει ο κόκκος, ήρθε η ώρα να το αλώνουμε, πράγμα που σημαίνει απλώς να διαχωρίσεις το σιτάρι από το άχυρο. Υπάρχουν πολλές μέθοδοι για αλώνισμα. Παραδοσιακά, ένα flail χρησιμοποιήθηκε, αλλά μερικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν μια λαβή σκούπας, πλαστικό ρόπαλο του μπέιζμπολ ή ακόμη και ένα σκουπιδοτενεκέ ως μηχανή αλώνισμα. Ωστόσο, αν επιλέξετε να αλωνίσετε, ο στόχος είναι να διαχωρίσετε το σιτάρι από τα άβανα, τα φλοιού και το άχυρο.
Τώρα ήρθε η ώρα για βύνη. Αυτό περιλαμβάνει τον καθαρισμό και τη στάθμιση του κόκκου, και στη συνέχεια το μούλιασμα όλη τη νύχτα. Στραγγίστε το σιτάρι και διατηρήστε το καλυμμένο με ένα υγρό πανί ενώ βλαστάνει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με θερμοκρασία περίπου 50 F. (10 C.). Ανακατέψτε το μερικές φορές την ημέρα.
Μέχρι τη δεύτερη ή τρίτη ημέρα, λευκά ριζικά θα σχηματιστούν στο αμβλύ άκρο του κόκκου και το ακροσπόριο, ή θα πυροβοληθεί, μπορεί να παρατηρηθεί ότι αναπτύσσεται κάτω από το δέρμα του κόκκου. Όταν το ακροσπόριο είναι όσο το σιτάρι, τροποποιείται πλήρως και ήρθε η ώρα να σταματήσει η ανάπτυξή του. Μεταφέρετε το σιτάρι σε ένα μεγάλο μπολ και κρατήστε το καλυμμένο για λίγες μέρες. Αυτό περιορίζει το οξυγόνο στο ακροσπόριο και σταματά την ανάπτυξή του. Γυρίστε τους κόκκους μία φορά την ημέρα.
Όταν οι κόκκοι σταματούν να μεγαλώνουν, ήρθε η ώρα να τα φτιάξετε. Μικρές ποσότητες δημητριακών μπορούν να κλιβάνουν, να στεγνώνουν στο φούρνο στη χαμηλότερη θερμοκρασία, σε έναν αφυγραντήρα τροφίμων ή σε μια μαγιά. Μερικά κιλά σιτηρών θα στεγνώσουν πλήρως στο φούρνο σε 12-14 ώρες περίπου. Η βύνη είναι στεγνή όταν ζυγίζει το ίδιο όπως και πριν ξεκινήσετε να το καθαρίζετε.
Αυτό είναι. Τώρα είστε έτοιμοι να χρησιμοποιήσετε το κριθάρι με βύνη και να δημιουργήσετε ένα αριστοτεχνικό ζυθοποιείο που θα εντυπωσιάσει τους φίλους σας όχι μόνο επειδή φτιάξατε την μπύρα μόνοι σας, αλλά και επειδή μεγαλώσατε και βύνησε το κριθάρι.
