Το πλατάνι του Λονδίνου βρίσκεται στο γένος Πλάτανος και θεωρείται ότι είναι ένα υβρίδιο του ανατολικού επιπέδου (P. orientalis) και το αμερικανικό sycamore (P. occidentalis). Οι ασθένειες των πλατανιών του Λονδίνου είναι παρόμοιες με αυτές που μαστίζουν αυτούς τους συγγενείς. Οι ασθένειες των πλατανιών είναι κυρίως μυκητιασικές, αν και το δέντρο μπορεί να προσβληθεί από άλλα προβλήματα με πλατάνια στο Λονδίνο. Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε για ασθένειες πλατανιών και πώς να θεραπεύσετε ένα άρρωστο πλατάνι.
Ασθένειες των πλατάνων του Λονδίνου
Τα πλατάνια του Λονδίνου είναι αξιοσημείωτα στην ικανότητά τους να αντέχουν στη ρύπανση, την ξηρασία και άλλες δυσμενείς συνθήκες. Το πρώτο υβρίδιο εμφανίστηκε στο Λονδίνο γύρω στο 1645 όπου έγινε γρήγορα ένα δημοφιλές αστικό δείγμα λόγω της ικανότητάς του να εγκλιματιστεί και ακόμη και να ευδοκιμήσει στον ατμόσφαιρα της πόλης. Το ανθεκτικό πλατάνι του Λονδίνου μπορεί να είναι, δεν είναι χωρίς το μερίδιο των προβλημάτων του, ειδικά των ασθενειών.
Όπως αναφέρθηκε, οι ασθένειες των πλατανιών τείνουν να αντικατοπτρίζουν εκείνες που πλήττουν τον στενό συγγενή του το ασιατικό επίπεδο και το αμερικανικό πλατάνι. Η πιο καταστροφική από αυτές τις ασθένειες ονομάζεται κηλίδα, που προκαλείται από τον μύκητα Ceratocystis platani.
Λέγεται ότι είναι τόσο δυνητικά θανατηφόρα όσο η ολλανδική νόσος των φτερών, η κηλίδα του καρκίνου σημειώθηκε για πρώτη φορά στο Νιου Τζέρσεϋ το 1929 και έκτοτε εξαπλώθηκε σε όλες τις βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες. Στις αρχές της δεκαετίας του 70, η ασθένεια είχε παρατηρηθεί στην Ευρώπη όπου εξακολούθησε να εξαπλώνεται.
Φρέσκα τραύματα που προκαλούνται από κλάδεμα ή άλλες εργασίες ανοίγουν το δέντρο για λοίμωξη. Τα συμπτώματα εμφανίζονται ως αραιό φύλλωμα, μικρά φύλλα και επιμήκη καρκίνα στα μεγαλύτερα κλαδιά και τον κορμό του δέντρου. Κάτω από τα σκουπίδια, το ξύλο είναι μπλε-μαύρο ή κοκκινωπό-καφέ. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται και οι καρκίνοι μεγαλώνουν, οι βλαστοί νερού αναπτύσσονται κάτω από τα καρκίνο. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ο θάνατος.
Πώς να αντιμετωπίσετε ένα άρρωστο πλατάνι με λεκέδες από καρκίνο
Η λοίμωξη εμφανίζεται συχνότερα τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο και ανοίγει το δέντρο σε δευτερογενείς λοιμώξεις. Ο μύκητας παράγει σπόρια μέσα σε λίγες μέρες που προσκολλούνται εύκολα σε εργαλεία και εξοπλισμό κλαδέματος.
Δεν υπάρχει χημικός έλεγχος για λεκέδες καρκίνου. Η άριστη αποχέτευση εργαλείων και εξοπλισμού αμέσως μετά τη χρήση θα βοηθήσει στην εξάλειψη της εξάπλωσης της νόσου. Αποφύγετε τη χρήση βαφής που μπορεί να μολύνει βούρτσες. Κλαδέψτε μόνο όταν ο καιρός είναι ξηρός τον Δεκέμβριο ή τον Ιανουάριο. Τα μολυσμένα δέντρα πρέπει να αφαιρεθούν και να καταστραφούν αμέσως.
Άλλες ασθένειες πλατανιών
Μια άλλη λιγότερο θανατηφόρα ασθένεια των πλατάνων είναι η ανθρακόζη. Είναι πιο σοβαρή στα αμερικανικά sycamores παρά στα πλατάνια. Εμφανίζεται ως αργή ανάπτυξη της άνοιξης και σχετίζεται με τις καιρικές συνθήκες της άνοιξης.
Ορατά, γωνιακά κηλίδες φύλλων και κηλίδες εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της μεσογείου, εμφανίζονται κηλίδες βλαστών και οφθαλμών και διαχωρίζονται στελέχη βλαστών σε κλαδιά. Υπάρχουν τρία στάδια της νόσου: αδρανές κλαδί / κλαδί κηλίδας και οφθαλμός οφθαλμού, βλαστός, και φυλλώματα.
Ο μύκητας ευδοκιμεί σε ήπιο καιρό όταν το δέντρο είναι αδρανές, φθινόπωρο, χειμώνα και νωρίς την άνοιξη. Κατά τη διάρκεια της περιόδου των βροχών, οι καρποφόρες δομές ωριμάζουν σε φύλλα από το προηγούμενο έτος και στον φλοιό των κλαδιών και των κλαδιών. Στη συνέχεια διασκορπίζουν σπόρια που μεταφέρονται στον άνεμο και μέσω βροχής.
Θεραπεία των άρρωστων πλατάνων με ανθρακόζη
Πολιτιστικές πρακτικές που αυξάνουν τη ροή του αέρα και τη διείσδυση του ήλιου, όπως η αραίωση, μπορούν να μειώσουν την επίπτωση του παθογόνου. Αφαιρέστε τυχόν πεσμένα φύλλα και απομακρύνετε τα μολυσμένα κλαδιά και κλαδιά όταν είναι δυνατόν. Ανθεκτικές σε φυτά ποικιλίες του Λονδίνου ή των ανατολίτικων πλατάνων που θεωρούνται ανθεκτικά στην ασθένεια.
Χημικοί μάρτυρες είναι διαθέσιμοι για τον έλεγχο της ανθρακνόζης, αλλά, γενικά, ακόμη και πολύ ευαίσθητα sycamores θα παράγουν υγιές φύλλωμα αργότερα κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, οπότε οι εφαρμογές συνήθως δεν δικαιολογούνται.
