Οι ρίζες στα φυτά μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διαγνωστούν και να ελεγχθούν επειδή συνήθως όταν εμφανιστούν συμπτώματα στα εναέρια μέρη των μολυσμένων φυτών, σημειώθηκε ακραία μη αναστρέψιμη ζημιά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Μία τέτοια ασθένεια είναι η σήψη της ρίζας του phymatotrichum. Σε αυτό το άρθρο θα συζητήσουμε συγκεκριμένα τις επιπτώσεις της σήψης της ρίζας phymatotrichum στις γλυκοπατάτες.
Βαμβακερή ρίζα από γλυκοπατάτες
Το σάπιο ρίζας Phymatotrichum, που ονομάζεται επίσης σάπιο ρίζας βαμβακιού phymatotrichum, σήψη ρίζας βαμβακιού, σήψη ρίζας του Τέξας ή σήψη ρίζας του όζονου, είναι μια εξαιρετικά καταστροφική μυκητιακή ασθένεια που προκαλείται από το μυκητιακό παθογόνο Παμφάγο Phymatotrichum. Αυτή η μυκητιακή νόσος προσβάλλει περισσότερα από 2.000 είδη φυτών, με τις γλυκοπατάτες να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες. Τα μονοκότα, ή τα φυτά χόρτου, είναι ανθεκτικά σε αυτήν την ασθένεια.
Η ρίζα της γλυκοπατάτας phymatotrichum σαπίζει ευδοκιμεί στο ασβεστολιθικό, πηλό έδαφος των Νοτιοδυτικών Ηνωμένων Πολιτειών και του Μεξικού, όπου οι θερμοκρασίες του καλοκαιριού στο έδαφος φθάνουν σταθερά στους 82 F. (28 C.) και δεν υπάρχει παγωμένος χειμώνας.
Στα χωράφια, τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν ως μπαλώματα χλωρωτικών φυτών γλυκοπατάτας. Μετά από στενότερη επιθεώρηση, το φύλλωμα των φυτών θα έχει κίτρινο ή χαλκό αποχρωματισμό. Το ξεφλούδισμα θα ξεκινήσει στα πάνω φύλλα αλλά θα συνεχίσει κάτω από το φυτό. Ωστόσο, τα φύλλα δεν πέφτουν.
Ο ξαφνικός θάνατος μπορεί να συμβεί πολύ γρήγορα μετά την εμφάνιση συμπτωμάτων. Σε αυτό το σημείο, οι υπόγειοι κόνδυλοι ή γλυκοπατάτες θα μολυνθούν σοβαρά και θα σαπιστούν. Οι γλυκοπατάτες θα έχουν σκοτεινές βυθισμένες αλλοιώσεις, καλυμμένες με μάλλινα μυκητιακά σκέλη μυκηλίου. Αν σκάψατε ένα φυτό, θα δείτε το ασαφές, μούχλα από λευκό έως μαύρισμα. Αυτό το μυκήλιο είναι αυτό που επιμένει στο έδαφος και μολύνει ρίζες ευαίσθητων φυτών όπως βαμβάκι, καρύδια και σκιά, διακοσμητικά φυτά και άλλες καλλιέργειες τροφίμων.
Θεραπεία της γλυκοπατάτας Phymatotrichum Root Rot
Χωρίς κατάψυξη τις χειμερινές θερμοκρασίες στα νοτιοδυτικά, η ρίζα της γλυκοπατάτας phymatotrichum σαπίζει το χειμώνα ως μυκητιακές υφές ή σκληρότια στο έδαφος. Ο μύκητας είναι πιο συνηθισμένος σε ασβεστολιθικό έδαφος όπου το pH είναι υψηλό και οι θερμοκρασίες του καλοκαιριού αυξάνονται. Καθώς οι θερμοκρασίες αυξάνονται με την άφιξη του καλοκαιριού, μυκητιακά σπόρια σχηματίζονται στην επιφάνεια του εδάφους και εξαπλώνουν αυτήν την ασθένεια.
Η ρίζα των γλυκών πατατών μπορεί επίσης να εξαπλωθεί από φυτό σε φυτό κάτω από το έδαφος και οι μυκητιακοί κλώνοι του έχουν βρεθεί ότι απλώνονται τόσο βαθιά όσο 8 πόδια (2 μ.). Στα χωράφια, τα μολυσμένα μπαλώματα μπορεί να επανεμφανιστούν χρόνο με το χρόνο και να εξαπλωθούν έως και 30 πόδια (9 μ.) Ετησίως. Το μυκήλιο εξαπλώνεται από τη ρίζα στη ρίζα και παραμένει στο έδαφος ακόμη και σε λεπτά κομμάτια ρίζας γλυκοπατάτας.
Τα μυκητοκτόνα και ο υποκαπνισμός του εδάφους είναι αναποτελεσματικά στη θεραπεία της σήψης της ρίζας phymatotrichum σε γλυκοπατάτες. Μια περιστροφή 3 έως 4 ετών με ανθεκτικά φυτά χόρτου ή πράσινες καλλιέργειες κοπριάς, όπως σόργο, σιτάρι ή βρώμη, συχνά εφαρμόζεται για την αναστολή της εξάπλωσης αυτής της ασθένειας.
Η βαθιά άροση μπορεί επίσης να διαταράξει την εξάπλωση του ασαφούς μυκητιακού μυκηλίου κάτω από το έδαφος. Οι αγρότες χρησιμοποιούν επίσης πρώιμες ποικιλίες ωρίμανσης και εφαρμόζουν λιπάσματα αζώτου με τη μορφή αμμωνίας για την καταπολέμηση της σήψης των βαμβακερών γλυκοπατάτας Οι τροποποιήσεις του εδάφους για τη βελτίωση του αργίλου, η αλευρώδης υφή των χωραφιών γλυκοπατάτας μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη αυτής της ασθένειας, καθώς και στη μείωση του pH.
