Τα φυτά ζαχαροκάλαμου είναι ένα γένος ψηλών, τροπικά αναπτυσσόμενων πολυετών χόρτων από την οικογένεια Poaceae. Αυτοί οι ινώδεις μίσχοι, πλούσιοι σε ζάχαρη, δεν μπορούν να επιβιώσουν σε περιοχές με κρύους χειμώνες. Λοιπόν, πώς μπορείτε να τα μεγαλώσετε; Ας μάθουμε πώς να καλλιεργούμε ζάχαρη.
Πληροφορίες για το φυτό ζαχαροκάλαμου
Ένα τροπικό γρασίδι που προέρχεται από την Ασία, τα φυτά ζαχαροκάλαμου καλλιεργούνται για πάνω από 4.000 χρόνια. Η πρώτη τους χρήση ήταν ως «μάσημα από ζαχαροκάλαμο» στη Μελανησία, πιθανώς στη Νέα Γουινέα, από το γηγενές στέλεχος Saccharum robustum. Στη συνέχεια, το ζαχαροκάλαμο εισήχθη στην Ινδονησία και στις μακρύτερες περιοχές του Ειρηνικού μέσω των πρώτων νησιωτικών του Ειρηνικού.
Κατά τον δέκατο έκτο αιώνα ο Χριστόφορος Κολόμβος έφερε φυτά ζαχαροκάλαμου στις Δυτικές Ινδίες και τελικά το γηγενές στέλεχος εξελίχθηκε σε Saccharum officinarum και άλλες ποικιλίες ζαχαροκάλαμου. Σήμερα, τέσσερα είδη ζαχαροκάλαμου διασταυρώνονται για να δημιουργήσουν τους γιγάντιους καλάμους που καλλιεργούνται για εμπορική παραγωγή και αντιπροσωπεύουν περίπου το 75% της παγκόσμιας ζάχαρης.
Η καλλιέργεια φυτών ζαχαροκάλαμου ήταν κάποτε μια τεράστια καλλιέργεια μετρητών για περιοχές του Ειρηνικού, αλλά τώρα καλλιεργείται συχνότερα για βιοκαύσιμα στις τροπικές περιοχές της Αμερικής και της Ασίας. Η καλλιέργεια ζαχαροκάλαμων στη Βραζιλία, ο υψηλότερος παραγωγός ζαχαροκάλαμου, είναι αρκετά επικερδής καθώς ένα υψηλό ποσοστό καυσίμων για αυτοκίνητα και φορτηγά υπάρχει αιθανόλη που μεταποιείται από εργοστάσια ζαχαροκάλαμου. Δυστυχώς, η καλλιέργεια ζαχαροκάλαμων προκάλεσε σημαντική περιβαλλοντική ζημία σε περιοχές λιβαδιών και δασών, καθώς τα φυτά ζαχαροκάλαμου αντικαθιστούν τους φυσικούς βιότοπους.
Η καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου περιλαμβάνει περίπου 200 χώρες που παράγουν 1.324,6 εκατομμύρια τόνους ραφιναρισμένης ζάχαρης, έξι φορές μεγαλύτερη από την παραγωγή ζαχαρότευτλων. Ωστόσο, η καλλιέργεια ζαχαροκάλαμων δεν παράγεται αποκλειστικά για ζάχαρη και βιοκαύσιμα. Τα φυτά ζαχαροκάλαμου καλλιεργούνται επίσης για μελάσα, ρούμι, σόδα και κακάκα, το εθνικό πνεύμα της Βραζιλίας. Τα υπολείμματα ζαχαροκάλαμου μετά τη συμπίεση ονομάζονται μπασά και είναι χρήσιμα ως πηγή καύσιμου καυσίμου για θερμότητα και ηλεκτρικό ρεύμα.
Πώς να καλλιεργήσετε ζάχαρη
Για την καλλιέργεια ζαχαροκάλαμων πρέπει κανείς να ζει σε ένα τροπικό κλίμα όπως η Χαβάη, η Φλόριντα και η Λουιζιάνα. Το ζαχαροκάλαμο καλλιεργείται σε περιορισμένες ποσότητες στο Τέξας και σε μερικές άλλες ακτές του Κόλπου.
Καθώς τα ζαχαροκάλαμα είναι όλα υβρίδια, η φύτευση ζαχαροκάλαμου γίνεται χρησιμοποιώντας μίσχους που συγκεντρώνονται από ένα ευνοϊκό μητρικό φυτό. Αυτά με τη σειρά τους βλαστάνουν, δημιουργώντας κλώνους που είναι γενετικά πανομοιότυποι με το μητρικό φυτό. Δεδομένου ότι τα φυτά ζαχαροκάλαμου είναι πολλαπλών ειδών, η χρήση σπόρων για πολλαπλασιασμό θα οδηγούσε σε φυτά που διαφέρουν από το μητρικό φυτό, επομένως, χρησιμοποιείται φυτικός πολλαπλασιασμός.
Παρόλο που το ενδιαφέρον για την ανάπτυξη μηχανημάτων για τη μείωση του κόστους εργασίας έχει κρατηθεί, σε γενικές γραμμές, η φύτευση χεριών πραγματοποιείται από τα τέλη Αυγούστου έως τον Ιανουάριο.
Περιποίηση ζαχαροκάλαμου
Τα χωράφια ζαχαροκάλαμου αναφυτεύονται κάθε δύο έως τέσσερα χρόνια. Μετά τη συγκομιδή του πρώτου έτους, ο δεύτερος γύρος των μίσχων, που ονομάζεται ραγών, αρχίζει να μεγαλώνει από το παλιό. Μετά από κάθε συγκομιδή του ζαχαροκάλαμου, το χωράφι καίγεται έως ότου μειωθούν τα επίπεδα παραγωγής. Εκείνη τη στιγμή, το χωράφι θα οργωθεί και το έδαφος προετοιμάζεται για μια νέα καλλιέργεια ζαχαροκάλαμων.
Η φροντίδα του ζαχαροκάλαμου επιτυγχάνεται με καλλιέργεια και ζιζανιοκτόνα για τον έλεγχο των ζιζανίων στη φυτεία. Συχνά απαιτείται συμπληρωματική λίπανση για βέλτιστη ανάπτυξη των ζαχαροκάλαμων. Το νερό μπορεί περιστασιακά να αντλείται από το χωράφι μετά από έντονες βροχοπτώσεις, και με τη σειρά του, μπορεί να αντλείται ξανά κατά τη διάρκεια ξηρότερων εποχών.
