Ο ιός μωσαϊκών καρπουζιών είναι στην πραγματικότητα αρκετά όμορφος, αλλά τα μολυσμένα φυτά μπορεί να παράγουν λιγότερα φρούτα και αυτό που αναπτύσσουν είναι λανθασμένο και αποχρωματισμένο. Η καταστροφική ασθένεια εισάγεται από ένα μικρό έντομο τόσο μικρό που είναι δύσκολο να το δει με γυμνό μάτι. Αυτά τα μικρά ταραχοποιά μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στις καλλιέργειες καρπουζιού. Εδώ είναι μερικά κόλπα για την αναγνώριση της νόσου και την ελαχιστοποίηση της βλάβης της.
Διάγνωση φυτών καρπουζιών με ιό μωσαϊκού
Η ασθένεια μωσαϊκών φύλλων καρπουζιού προέρχεται από το Potyviris, έναν κοινό ιό στα αγγούρια. Τα συμπτώματα της νόσου είναι διαφορετικά μεταξύ της σκουός, των πεπονιών, των κολοκυθών, ακόμη και των άγριων αγγουριών που μολύνει. Μπιζέλια και αλφάλφα επηρεάζονται επίσης. Ο μωσαϊκός ιός του καρπουζιού εμφανίζεται αρχικά στα φύλλα αλλά συνεχίζει να εξαπλώνεται στα στελέχη και τα φρούτα. Ο αποτελεσματικός έλεγχος μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την επαγρύπνηση ενός κηπουρού και καλών πολιτιστικών πρακτικών.
Τα πρώτα σημάδια μόλυνσης είναι το κιτρίνισμα των φύλλων και η οριακή χλώρωση. Το κιτρίνισμα είναι πιο συχνά στις φλέβες και τις άκρες των φύλλων και είναι ακανόνιστο, με αποτέλεσμα μια χαρακτηριστική μορφή μωσαϊκού. Τα νεαρά φύλλα παραμορφώνονται και παραμορφώνονται. Τα φύλλα είναι μικρότερα από το συνηθισμένο και έχουν περιοχές τύπου κυψέλης.
Εάν υπάρχει μορφή φρούτου, είναι νάνοι, αποχρωματισμένοι και μπορεί να έχουν στίγματα και λαχταριστή εμφάνιση. Η γεύση δεν επηρεάζεται σημαντικά, αλλά η εμπορευσιμότητα των φρούτων μειώνεται. Δεδομένου ότι η μορφή φρούτων είναι μικρότερη, τα μεγέθη των καλλιεργειών μειώνονται σημαντικά. Επιπλέον, η ασθένεια εξαπλώνεται εύκολα και μπορεί να επηρεάσει πολλές άλλες καλλιέργειες.
Έλεγχος του μωσαϊκού ιού του καρπουζιού
Η αντιμετώπιση του ιού μωσαϊκού καρπουζιού μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση του προβλήματος. Βοηθά επίσης να μάθουμε πώς μεταδίδεται η ασθένεια. Μεταφέρεται σε φυτά μόνο μέσω των δραστηριοτήτων σίτισης πολλών ειδών αφίδας ή από ανθρακωρύχους.
Η μόλυνση μεταδίδεται μόνο για μερικές ώρες, αλλά κατά τη διάρκεια του υψηλού χρόνου σίτισης, τα έντομα μπορούν να μολύνουν ένα πλήθος φυτών. Ο ιός μπορεί επίσης να ξεχειμωνιάσει σε σπόρους ή να φιλοξενήσει ζιζάνια. Τα φυτά που εγκαθίστανται κατά την τελευταία περίοδο της σεζόν επηρεάζονται περισσότερο επειδή ο αριθμός των εντόμων είναι υψηλός.
Η πιο σημαντική στρατηγική διαχείρισης είναι η καθαριότητα. Αφαιρέστε όλα τα παλιά συντρίμμια και φυλάξτε τα χειροκίνητα και μηχανικά εργαλεία. Η εναλλαγή καλλιεργειών είναι επίσης μια αναγνωρισμένη μέθοδος για την ελαχιστοποίηση της επίπτωσης της νόσου. Κρατήστε την περιοχή απαλλαγμένη από ζιζάνια, ειδικά άγρια ξαδέλφια της γλυκοπατάτας, τα οποία μπορούν να φιλοξενήσουν τον ιό. Αφαιρέστε και καταστρέψτε τα μολυσμένα φυτά για να αποτρέψετε την εξάπλωση της νόσου. Ο έλεγχος εντόμων είναι απαραίτητος.
Χρησιμοποιήστε προστατευτικά εντόμων όπου χρειάζεται. Μερικοί κηπουροί ορκίζονται από ένα στρώμα ανακλαστικού ασημένιου πλαστικού γύρω από τα φυτά. Προφανώς, τα έντομα δεν τους αρέσει η λάμψη, αλλά είναι αποτελεσματικό μόνο μέχρι να καλυφθούν τα αμπέλια και τα φύλλα. Τα εντομοκτόνα δεν είναι χρήσιμα καθώς το έντομο έχει χρόνο να μεταδώσει τον ιό πριν πεθάνει.
