Υπάρχει ένας γίγαντας στο δάσος που καταστρέφει ολόκληρους δένδρους και το όνομά του είναι μύκητας μελιού. Τι είναι ο μύκητας του μελιού και πώς μοιάζουν τα μανιτάρια μελιού; Το ακόλουθο άρθρο περιέχει πληροφορίες για την ταυτοποίηση του μύκητα του μελιού και τη θεραπεία του μύκητα του μελιού.
Τι είναι το μύκητα του μελιού;
Βλέπετε ένα σύμπλεγμα απρόσβλητων μανιταριών το πολύ 6 ίντσες (15 εκ.) Ύψος και ¾ ίντσα (2 εκ.) Απέναντι, αλλά αυτό που δεν βλέπετε είναι αυτή η μυαλή ιστορία που κρύβει πίσω από τον μύκητα του μελιού. Το μανιτάρι μελιού είναι στην πραγματικότητα ο μεγαλύτερος ζωντανός οργανισμός στον κόσμο. Αυτό που βλέπετε είναι μόνο ένα πολύ μικρό μέρος του πραγματικού μεγέθους του μύκητα. Η ταυτοποίηση του μύκητα μελιού διασφαλίζεται από αυτό που δεν βλέπετε κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και κρύβεται μέσα σε μολυσμένα δέντρα.
Πώς είναι λοιπόν τα μανιτάρια μελιού; Ο μύκητας των μανιταριών μελιού γίνεται ορατός την άνοιξη, όταν ο μύκητας «ανθίζει», στέλνοντας κίτρινα-καφέ στα μέλι χρωματισμένα σκαμνιά με ένα μοναδικό λευκό δαχτυλίδι γύρω από το στέλεχος. Τα μανιτάρια παράγουν λευκά σπόρια και βρίσκονται σε μικρές ομάδες γύρω από τη βάση νεκρών ή μολυσμένων δέντρων ή θάμνων. Αυτά τα toadstools διαρκούν μόνο λίγες μέρες.
Ο μύκητας μελιού είναι το κοινό όνομα για αρκετούς μύκητες, επτά ακριβείς, μέσα στο γένος Armillaria. Ο μύκητας του μελιού απλώνεται κάτω από το έδαφος, μολύνει και σκοτώνει τις ρίζες των πολυετών φυτών. Ο μύκητας του μελιού παράγει σκληρά ριζόμορφα ή μυκητιακές «ρίζες» που εξαπλώνονται μέσω του εδάφους σε αναζήτηση φρέσκων ξενιστών.
Πρόσθετες πληροφορίες για το μύκητα μελιού
Το πιο διακριτικό χαρακτηριστικό του μύκητα του μελιού είναι κάτω από το φλοιό των μολυσμένων ριζών των δέντρων και στη βάση του κορμού όπου μπορούν να προβληθούν οι οπαδοί του λευκού μυκητιακού μυκηλίου. Αυτό το μυκήλιο έχει έντονη, γλυκιά μυρωδιά και ελαφριά γυαλάδα.
Τα ριζόμορφα ακτινοβολούν από την καθιερωμένη μυκητιακή αποικία και εξαπλώνουν τον μύκητα είτε μέσω επαφής με ρίζες δέντρων και θάμνων είτε μέσω επαφής από ρίζα σε ρίζα. Τα σπόρια από μύκητες μελιού μολύνουν επίσης πληγές και κοψίματα σε ξυλώδη φυτά, καθώς και ποώδη πολυετή φυτά και βολβούς.
Από τα επτά είδη Armillaria, μόνο δύο, Α. Mellea και Α. Ostoyae, είναι οι πιο επιθετικοί. Άλλοι μολύνουν μόνο φυτά που έχουν ήδη μολυνθεί, υπό πίεση ή νοσούν.
Πόσο μεγάλο μπορεί να πάρει ο μύκητας του μελιού; Πρόσφατα, μια περιοχή στο ανατολικό Όρεγκον, το Εθνικό Δάσος Malheur, βρέθηκε να έχει μολυνθεί με Armillaria. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο μύκητας κάλυψε πάνω από 2.200 στρέμματα (890 εκτάρια) και ήταν τουλάχιστον 2.400 ετών, ίσως παλαιότερος!
Θεραπεία μύκητα μελιού
Ο έλεγχος του μύκητα του μελιού είναι δύσκολος και εξαιρετικά απαιτητικός. Δεδομένου ότι τα στοιχεία για τα σκαμπό και τα δέντρα που πεθαίνουν δεν είναι πειστικά, πρέπει να ληφθούν μέτρα για τον θετικό προσδιορισμό του μύκητα με γενετικές τεχνικές δακτυλικών αποτυπωμάτων πριν από την ανάληψη οποιασδήποτε δράσης.
Μόλις τεκμηριωθεί η παρουσία μύκητα μελιού, τι μπορεί να γίνει για τον έλεγχο; Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν βιώσιμοι βιολογικοί έλεγχοι, αν και οι ερευνητές εξέτασαν ανταγωνιστικούς μύκητες για τον έλεγχο του μύκητα.
Οι χημικοί έλεγχοι είναι πραγματικά χρήσιμοι μόνο σε εμπορική κατάσταση όπου το έδαφος αποστειρώνεται χρησιμοποιώντας εγκεκριμένα προϊόντα. Ορισμένοι καλλιεργητές χρησιμοποιούν συστηματική εφαρμογή μυκητοκτόνων, αλλά αυτά είναι δαπανηρά και απαιτούν εργασία. Τυχόν χημικές ουσίες γενικά αποτρέπονται από το σκληρό, προστατευτικό περίβλημα που περιβάλλει τα ριζόμορφα καθιστώντας τα άχρηστα.
Η μόνη σίγουρη μέθοδος ελέγχου είναι μέσω πολιτιστικών πρακτικών. Χρησιμοποιήστε πρώτα ανθεκτικά είδη. Αποφύγετε το άγχος των δέντρων ποτίζοντας με συνέπεια. Προστατέψτε τις ρίζες τους από παράσιτα, ασθένειες και μηχανικούς τραυματισμούς.
Μην επαναφυτεύετε έναν μολυσμένο ιστότοπο για τουλάχιστον 12 μήνες για να λιμοκτονήσετε τον μύκητα και στη συνέχεια μόνο ανθεκτικά σε φυτά είδη. Μπορείτε να προσπαθήσετε να προστατέψετε σημαντικά δείγματα που δεν επηρεάζονται ακόμη από τον μύκητα θάβοντας πλαστικά φύλλα βαρέως τύπου γύρω από το ριζικό σύστημα σε βάθος 18 έως 24 ίντσες (46-61 cm.).
Τα μολυσμένα δέντρα μπορούν να προσπαθήσουν να σωθούν με το κλάδεμα τυχόν μολυσμένων ριζών εάν η λοίμωξη δεν είναι πολύ σοβαρή. Δυστυχώς, το κλάδεμα μολυσμένων κολοβωμάτων και ριζών διεγείρει συχνά την ανάπτυξη του ριζόμορφου.
Διαφορετικά, τα μολυσμένα δέντρα πρέπει να αφαιρεθούν για να αποφευχθεί η μετάδοση. Τα κολοβώματα μπορούν να σκοτωθούν για να σταματήσει η μόλυνση με την εφαρμογή ορισμένων μη επιλεκτικών ζιζανιοκτόνων προϊόντων. Εάν επιλέξετε να λιπασματοποιήσετε το μολυσμένο υλικό δέντρου, βεβαιωθείτε ότι ο σωρός κομποστοποίησης φτάνει σε αρκετά υψηλές θερμοκρασίες για να σκοτώσει την ασθένεια - διαφορετικά, είναι καλύτερο να μην το κάνετε.
