Τα μπλε τζιν που φοράτε σήμερα είναι πιθανότατα χρωματισμένα χρησιμοποιώντας μια συνθετική βαφή, αλλά αυτό δεν συνέβαινε πάντα. Σε αντίθεση με άλλα χρώματα που θα μπορούσαν εύκολα να ληφθούν χρησιμοποιώντας φλοιό, μούρα και τα παρόμοια, το μπλε παρέμεινε ένα δύσκολο χρώμα για να αναδημιουργηθεί - έως ότου ανακαλύφθηκε ότι η βαφή θα μπορούσε να κατασκευαστεί από φυτά indigo. Ωστόσο, η παρασκευή βαφής indigo δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η βαφή με λουλάκι είναι μια διαδικασία πολλών βημάτων, εντατικής εργασίας. Λοιπόν, πώς φτιάχνετε τη βαφή του φυτού indigo; Ας μάθουμε περισσότερα.
Σχετικά με το Indigo Plant Dye
Η διαδικασία μετατροπής των πράσινων φύλλων σε έντονο μπλε χρώμα μέσω της ζύμωσης έχει περάσει για χιλιάδες χρόνια. Οι περισσότεροι πολιτισμοί έχουν τις δικές τους συνταγές και τεχνικές, που συχνά συνοδεύονται από πνευματικές ιεροτελεστίες, για να δημιουργήσουν φυσική ινδική βαφή.
Η γενέτειρα της βαφής από φυτά indigo είναι η Ινδία, όπου η πάστα βαφής ξηραίνεται σε κέικ για ευκολία μεταφοράς και πώλησης. Κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης, η ζήτηση βαφής με indigo έφτασε στο αποκορύφωμά της λόγω της δημοτικότητας των τζιν μπλε τζιν Levi Strauss. Επειδή η παρασκευή ινδικής βαφής απαιτεί πολύ, και εννοώ πολλά φύλλα, η ζήτηση άρχισε να υπερβαίνει την προσφορά και έτσι άρχισε να αναζητείται μια εναλλακτική λύση.
Το 1883, ο Adolf von Baeyer (ναι, ο τύπος ασπιρίνης) άρχισε να ερευνά τη χημική δομή του λουλακί. Κατά τη διάρκεια του πειραματισμού του, ανακάλυψε ότι θα μπορούσε να αναπαράγει το χρώμα συνθετικά και το υπόλοιπο είναι ιστορία. Το 1905, ο Baeyer απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψή του και τα μπλε τζιν σώθηκαν από την εξαφάνιση.
Πώς φτιάχνετε βαφή με Indigo;
Προκειμένου να φτιάξετε βαφή indigo, χρειάζεστε φύλλα από μια ποικιλία φυτικών ειδών όπως indigo, woad και polygonum. Η βαφή στα φύλλα δεν υπάρχει στην πραγματικότητα μέχρι να υποστεί χειρισμό. Η χημική ουσία που ευθύνεται για τη βαφή ονομάζεται ενδεικτική. Η αρχαία πρακτική της εξαγωγής ενδεικτικών και της μετατροπής της σε λουλακί περιλαμβάνει τη ζύμωση των φύλλων.
Κατ 'αρχάς, μια σειρά δεξαμενών δημιουργείται σαν βήμα από το υψηλότερο στο χαμηλότερο. Η υψηλότερη δεξαμενή είναι όπου τοποθετούνται τα φρέσκα φύλλα μαζί με ένα ένζυμο που ονομάζεται ινδιμουλλίνη, το οποίο διασπά το δείκτη σε ινδοξύλιο και γλυκόζη. Καθώς η διαδικασία λαμβάνει χώρα, εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα και το περιεχόμενο της δεξαμενής γίνεται βρώμικο κίτρινο.
Ο πρώτος γύρος ζύμωσης διαρκεί περίπου 14 ώρες, μετά την οποία το υγρό αποστραγγίζεται στη δεύτερη δεξαμενή, ένα βήμα κάτω από τον πρώτο. Το προκύπτον μείγμα αναδεύεται με κουπιά για να ενσωματώσει αέρα σε αυτό, το οποίο επιτρέπει στο ζυθοποιείο να οξειδώσει την ινδοξυλ προς ινδιγοτίνη. Καθώς η ινδιγοτίνη εγκαθίσταται στο κάτω μέρος της δεύτερης δεξαμενής, το υγρό απομακρύνεται. Η κατεργασμένη ινδιγοτίνη μεταφέρεται σε μια ακόμη δεξαμενή, την τρίτη δεξαμενή, και θερμαίνεται για να σταματήσει η διαδικασία ζύμωσης. Το τελικό αποτέλεσμα διηθείται για να απομακρυνθούν τυχόν ακαθαρσίες και στη συνέχεια ξηραίνεται για να σχηματιστεί μια παχιά πάστα.
Αυτή είναι η μέθοδος με την οποία ο ινδικός λαός προέρχεται από ινδικό χιλιάδες χρόνια. Οι Ιάπωνες έχουν μια διαφορετική διαδικασία που εξάγει λουλακί από το φυτό πολυγώνου. Στη συνέχεια, η εκχύλιση αναμιγνύεται με σκόνη ασβεστόλιθου, τέφρα σίκαλης, σκόνη φλοιού σίτου και σάκε, φυσικά, γιατί για τι άλλο θα το χρησιμοποιούσατε αλλά για να φτιάξετε βαφή, σωστά; Το προκύπτον μείγμα αφήνεται να ζυμώσει για περίπου μία εβδομάδα για να σχηματίσει μια χρωστική ουσία που ονομάζεται sukumo.
