Υπάρχουν μερικά διαφορετικά φυτά που ονομάζονται «κάκτος βαρελιού», αλλά Ferocactus cylindraceus, ή κάκτος βαρελιών Καλιφόρνιας, είναι ένα ιδιαίτερα όμορφο είδος με μακριά αγκάθια που απειλείται στη φύση λόγω της υπερβολικής συγκομιδής από συλλέκτες. Συνεχίστε να διαβάζετε για να μάθετε περισσότερες πληροφορίες για κάκτους βαρελιών Καλιφόρνιας.
Καλιφόρνια Βαρέλι Κάκτος Πληροφορίες
Ο κάκτος της Καλιφόρνια (Ferocactus cylindraceus) πηγαίνει με πολλά κοινά ονόματα, όπως το βαρέλι της Αριζόνα, το κόκκινο βαρέλι, την πυξίδα του ανθρακωρύχου και τον κάκτο του βαρελιού πυξίδας. Ωστόσο, όλα αυτά τα ονόματα αναφέρονται στον ίδιο κάκτο, που προέρχεται από τις ερήμους Mojave και Sonoran στα νοτιοδυτικά της Αμερικής.
Τα φυτά κάκτων της Καλιφόρνιας αναπτύσσονται πολύ αργά, ξεκινώντας από ανθεκτικά και σφαιρικά και τελικά επιμηκύνονται σε κυλίνδρους, μερικές φορές φτάνουν έως και 8 πόδια ή περίπου 2,5 μέτρα ύψος, με πλάτος περίπου 1,5 πόδια ή 0,5 μέτρα. Πολύ σπάνια διακλαδίζονται και, αληθινά στο όνομά τους, σχηματίζουν μοναχικές, ανθεκτικές στήλες σαν βαρέλι.
Καλύπτονται από το κεφάλι μέχρι τα δάχτυλα σε μακριές σπονδυλικές στήλες που μπορούν να κυμαίνονται άγρια στο χρώμα από κόκκινο έως κίτρινο έως λευκό. Καθώς ο κάκτος μεγαλώνει, αυτές οι αγκάθια τείνουν να ξεθωριάζουν σε περισσότερο γκρι χρώμα και καμπύλες γύρω από τον κάκτο.
Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τύποι σπονδυλικής στήλης - μια μακριά κεντρική σπονδυλική στήλη που φτάνει έως και 5 ίντσες (13 εκ.), 3 γύρω μικρότερες σπονδυλικές στήλες και 8 έως 28 μικρές ακτινικές σπονδυλικές στήλες. Αυτά τα σμήνη τριών τύπων σπονδυλικής στήλης καλύπτουν τον κάκτο τόσο εντελώς ώστε είναι δύσκολο να δείτε την πράσινη σάρκα από κάτω.
Την άνοιξη και τις αρχές του καλοκαιριού, κίτρινα άνθη με κόκκινα κέντρα εμφανίζονται στην πλευρά του κάκτου που βλέπει στον ήλιο.
Καλλιέργεια κάκτου βαρελιών Καλιφόρνιας
Τα φυτά κάκτων της Καλιφόρνιας, όπως και οι περισσότεροι κάτοικοι της ερήμου, προτιμούν βραχώδες ή αμμώδες, εξαιρετικά καλά στραγγιζόμενο έδαφος, καθώς και πλήρη ήλιο. Είναι πολύ ξηρασία ανθεκτικά και ανθεκτικά στα παράσιτα.
Τείνουν να μεγαλώνουν γρηγορότερα στη σκιερή πλευρά τους (στον φυσικό τους βιότοπο, τη βόρεια πλευρά), αναγκάζοντάς τους να κλίνουν προς τα νότια ή νοτιοδυτικά. Αυτό τους κερδίζει το εναλλακτικό τους όνομα «πυξίδα» και τους δίνει μια ελκυστική, μοναδική σιλουέτα.
Κάνουν πολύ καλά μοναχικά δείγματα σε βραχόκηπους και τοπία ερήμων.
