Τι είναι το πικρό πεπόνι; Πολλοί έχετε δει αυτό το φρούτο εάν ζείτε σε μια περιοχή με μεγάλο ασιατικό πληθυσμό ή πιο πρόσφατα στην τοπική αγορά αγροτών. Οι πικρές πεπόνι τις αναφέρουν ως μέλος της οικογένειας Cucurbitaceae, η οποία περιλαμβάνει άλλα αγγούρια, όπως σκουός, καρπούζι, μουσελόνι και αγγούρι. Ας μάθουμε περισσότερα σχετικά με τον τρόπο καλλιέργειας πικρών φυτών πεπονιού στον δικό σας κήπο.
Πικρό Πεπόνι Πληροφορίες
Τα πικρά πεπόνια είναι ο καρπός από ένα ποώδες αμπέλι, το οποίο όπως υποδηλώνει το όνομά του είναι εξαιρετικά πικρό - πολύ πικρό για φαγητό εάν αφεθεί να ωριμάσει. Ως εκ τούτου, ο καρπός των πικρών πεπονιών - και μερικές φορές οι τρυφεροί φυλλώδεις βλαστοί - συγκομίζονται ενώ είναι νέοι και στη συνέχεια γεμίζονται, τουρσί ή τεμαχίζονται σε διάφορα είδη μενού.
Επίσης γνωστό ως πικρή κολοκύθα ή αχλάδι βάλσαμου, τα πικρά πεπόνια συλλέγονται πριν από τη σκλήρυνση των σπόρων και έχουν ομοιόμορφο ανοιχτό πράσινο χρώμα με λαχταριστή εμφάνιση. Τα φρούτα από το πικρό αμπέλι πεπονιού μπορούν να συλλεχθούν οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης, αλλά γενικά όταν είναι πλήρους μεγέθους, ακόμα πράσινα και περίπου δύο εβδομάδες μετά την άνθηση, ή το χρονικό διάστημα μεταξύ του ανοίγματος των ανθών και του σχηματισμού φρούτων. Το πικρό πεπόνι αρχίζει να ανθίζει από τέσσερις έως έξι εβδομάδες μετά τη σπορά.
Τα πικρά πεπόνια είναι γηγενείς στην Ασία με τη νότια Κίνα και την ανατολική Ινδία τα πιο πιθανά κέντρα εξημέρωσης. Σήμερα, τα πικρά πεπόνια είναι πιθανό να καλλιεργούνται σε όλο τον κόσμο για τα ανώριμα φρούτα τους. Κανένα από αυτά δεν απαντά εντελώς στην ερώτηση, "Τι είναι το πικρό πεπόνι", οπότε εδώ είναι μερικές επιπλέον πληροφορίες πικρού πεπονιού.
Η πικρία από αυτό το αγγούρι προέρχεται από το αλκαλοειδές momordicine που βρίσκεται στα καλλιεργημένα πικρά πεπόνια και όχι στις cucurbitacins, τα οποία βρίσκονται σε άλλα μέλη του Cucurbitaceae. Όσο πιο σκοτεινή είναι η ποικιλία του πικρού πεπονιού, τόσο πιο πικρή και έντονη είναι η γεύση του φρούτου είτε χρησιμοποιείται σε μαγειρικά πιάτα είτε για τις διάφορες υποτιθέμενες φαρμακευτικές του ιδιότητες, όπως υπογλυκαιμικό και διεγερτικό για την πέψη.
Το εσωτερικό του καρπού είναι ένας σπογγώδης, λευκός πολτός με σπόρους. Όταν το πικρό πεπόνι τεμαχίζεται, έχει κοίλες περιοχές που περιβάλλονται από λεπτό στρώμα σάρκας με κεντρική κοιλότητα σπόρου. Όταν χρησιμοποιείται για το μαγείρεμα, ο πολτός τεμαχίζεται και είτε είναι βρασμένος είτε εμποτισμένος σε αλατισμένο νερό για να μειώσει την υπερβολικά πικρή γεύση. Η προκύπτουσα υφή είναι υδαρή και τραγανή, παρόμοια με το αγγούρι. Καθώς η σάρκα του πικρού πεπονιού ωριμάζει, γίνεται πορτοκαλί, βρώμικο και χωρίζεται σε τμήματα που κυρτώνουν πίσω εκθέτοντας σπόρους φωτεινού κόκκινου πολτού.
Πώς να καλλιεργήσετε πικρά πεπόνια
Τα πικρά πεπόνια ταιριάζουν περισσότερο στις τροπικές έως τις υποτροπικές θερμοκρασίες και ευδοκιμούν σε μια ποικιλία εδαφών. Αυτό το ταχέως αναπτυσσόμενο αμπέλι απαιτεί τρυπήματα και συνήθως καλλιεργείται με βάση στήριξης για αναρρίχηση αμπέλων ύψους τουλάχιστον 6 πόδια (1,8 μ.) Και απόσταση 4-6 ποδιών (1,2-1,8 μ.).
Η φροντίδα των φυτών με πικρό πεπόνι υπαγορεύει τη φύτευση όταν δεν υπάρχει κίνδυνος παγετού και οι θερμοκρασίες έχουν ζεσταθεί. Καλλιεργούνται ως ετήσια σοδειά, οι σπόροι μπορούν να ληφθούν από έναν αριθμό προμηθευτών και να σπέρνονται απευθείας σε σχεδόν οποιοδήποτε τύπο εδάφους, αν και η καλλιέργεια πικρών πεπονιών αποδίδει καλύτερα σε βαθιά, καλά στραγγιζόμενα, αμμώδη ή αργιλώδη.
Φροντίδα φυτών πικρών πεπονιών
Το πικρό πεπόνι είναι ευαίσθητο στις περισσότερες από τις ίδιες ασθένειες και προσβολές εντόμων που μαστίζουν σκουός και αγγούρια. Ο ιός του μωσαϊκού και το ωίδιο μειώνουν τα πικρά πεπόνια και μπορεί να υποστούν φρουτοφάγες, τόσο πολύ ώστε οι εμπορικοί παραγωγοί να καλύπτουν συχνά τα αναπτυσσόμενα φρούτα με χαρτοσακούλες.
Το πικρό πεπόνι πρέπει να φυλάσσεται μεταξύ 53-55 βαθμών Φ. (11-12 C.) σε αρκετά υψηλή υγρασία με διάρκεια ζωής δύο έως τρεις εβδομάδες. Κρατήστε το πικρό φρούτο μακριά από άλλα ωριμάζοντα φρούτα για να αποφύγετε την επιτάχυνση της διαδικασίας ωρίμανσης.
